W moim ulubionym magazynie ParkinsonsDisease.net, znanym już wielu z Was, nie zawsze znajdują się artykuły warte publikacji na tej stronie, ale czasem jest ich więcej. Teraz też tak się zdarzyło, ponieważ uznałem dwa z nich z ostatniego wydania za interesujące.

Pierwszy o ćwiczeniach/gimnastyce i motywacji do tego, drugi, poważniejszy o halucynacjach. Może w obu artykułach niektórzy (czytaj – ci z dłuższym stażem) nie znajdą nic odkrywczego, bo już to gdzieś słyszeli. Jednak zasada powtarzania nawet prawd oczywistych zawsze odgrywa dużą rolę i na końcu pojawi się sukces. Mały lub większy, ale zawsze to więcej niż zero. Niektórych, może większość z nas czuje się wtedy spełniona mówiąc – dałam/dałem radę. Jest radość, endorfiny szaleją, a my z nimi. Tylko uważajcie na siebie. Bez przesady (mały żarcik autora).

Poniżej te dwa artykuły z oryginalnymi nagłówkami. Życzę, jak zwykle, miłej lektury.

Zejście z kanapy jest trudne

autor  Phil Horton

2lutego, 2023

Dlaczego miałbym zejść z kanapy? Jest wygodna.

Według Parkinson’s Outcomes Project, “osoby z chorobą Parkinsona, które zaczynają ćwiczyć wcześniej w przebiegu choroby przez minimum 2,5 godziny tygodniowo, doświadczają wolniejszego spadku jakości życia w porównaniu z tymi, którzy zaczynają później “

Wymówki, aby nie ćwiczyć

Większość z nas nie ćwiczy minimum 2,5 godziny tygodniowo. Wielu z nas w ogóle nie ćwiczy. Rozpoczęcie lub zwiększenie ilości ćwiczeń jest trudne, ponieważ mamy już wbudowane wymówki. Czy brzmią one znajomo? (używam tych wymówek i wielu innych) :

Nienawidzę ćwiczeń

To nie jest zabawne

Próbowałem już wcześniej

Nie mogę trzymać się programu

Nie stać mnie na siłownię

Jestem zbyt stary, zbyt gruby, zbyt nieskoordynowany lub zbyt zawstydzony, by ćwiczyć

Nie widzę zmian

Używam chodzika lub jestem na wózku inwalidzkim

Próbowałem i nie mogę nadążyć

Jestem zbyt zestresowany.

Jestem zmęczony i obolały.

…….. I tak dalej.

Składanie przyrzeczenia

Powiedz na głos następujące słowa: “Potrzebuję i chcę, aby mój postęp Parkinsona spowolnił lub zatrzymał się, a ja nie jestem skłonny do zrobienia jednej rzeczy, jedynej rzeczy, która spowolni lub zatrzyma mojego Parkinsona”.

Brzmi to nielogicznie , nieprawda? Nie można mieć obu tych rzeczy naraz.

Zróbmy więc z tego pozytywne przyrzeczenie: “Potrzebuję i chcę, aby mój progres Parkinsona zwolnił lub zatrzymał się i będę robił jedną Rzecz, jedyną i niepowtarzalną, która spowolni lub zatrzyma mojego Parkinsona. Będę ćwiczyć”.

Prawda 1: Nie próbuj maratonu pierwszego dnia lub nawet drugiego. Nigdy. Bądź raczej żółwiem.

Prawda 2: Nigdy nie będziesz wyglądać jak Terminator (film z A. Schwarzenegerem – przyp. autora)

Prawda 3: Pierwszy tydzień może nie być przyjemny.

Jakie ćwiczenia powinienem wykonywać?

To proste: Te, które możesz wykonać i które będziesz wykonywać. Zrób listę aktywności, których możesz być skłonny spróbować. Znajdź jedną lub kilka, które sprawiają Ci przyjemność. Jeśli lubisz to, co robisz, masz powód, by kontynuować.

Jak zacząć ćwiczyć

Poniżej znajdują się wskazówki, które uznałem za pomocne przy rozpoczynaniu mojej rutyny ćwiczeń. Pamiętaj, że postęp może być powolny. Wykonywanie ćwiczenia lepiej, szybciej lub mocniej nie jest początkowym celem. Celem jest po prostu wykonywanie ćwiczenia wielokrotnie i najlepiej jak potrafisz. Postępy przyjdą.

Zacznij od małego

Ustal realistyczne cele. Jeśli spróbujesz zbyt wiele zbyt szybko, możesz nie kontynuować. Zbytnia obolałość lub zmęczenie to ogromny demotywator.

Zobowiąż się wobec innych

Ćwicz z innymi. Znajdź sobie kolegę do ćwiczeń. Będę tam. Jeśli ty będziesz, to ja będę. To jest w moim kalendarzu. Ustal oczekiwania, że zadzwonisz lub napiszesz maila, jeśli nie będzie mnie na zajęciach i ja zrobię to samo.

Znajdź grupę ćwiczeniową, która wygląda jak ty. Jeśli masz taki wybór.

Wszystkie grupy wiekowe? Sprawdzone. Wybierz zbliżoną niekoniecznie do twojego wieku, lecz do poziomu zdolności ruchowych. (przyp. autora)

Wszystkie kształty ciała. Sprawdź

Różne umiejętności. Sprawdź

W swoim własnym tempie. Sprawdź

Nie możesz stać lub masz problemy z równowagą? Ćwiczenia w pozycji siedzącej mogą być równie trudne jak stojące. To samo dotyczy ćwiczeń na podłodze. Nie stać Cię na zajęcia? Sprawdź, przeanalizuj swoje możliwości finansowe. Wejdź na YouTube, poszukaj ćwiczeń dla parkinsoników. (przyp. autora)

Ćwicz o tej samej porze każdego dnia

Powtarzalność buduje nawyki. Powtarzanie buduje sukces.

Myśl stopniowo

Nie mogę teraz przejść mili, ale mogę przejść do skrzynki pocztowej. Będę dodawał kolejne dystanse po trochu.

Skup się na właściwych rzeczach

Udało mi się dotrzeć na zajęcia. Udało mi się dotrzeć na zajęcia trzy razy w tym tygodniu. Nie możesz dotknąć palców u nóg? Wielka rzecz. Nie chodzi o dotykanie palców u stóp. Chodzi o rozciąganie mięśni nóg, które właśnie ćwiczyłeś. Nie musisz dotykać palców u stóp, żeby się dobrze rozciągnąć.

Zapisz to

Prowadź zapiski. Jednym ze sposobów na dobre samopoczucie podczas ćwiczeń jest ocena w skali od 1 do 10 swojego nastroju, poziomu zmęczenia i poziomu bólu tuż przed ćwiczeniami i ponownie tuż po. Poczuj te endorfiny! Dziel się swoimi postępami z innymi.

Wybaczaj sobie

Będą się zdarzać niepowodzenia. To nie koniec świata, jeśli opuścisz jeden dzień.

Do zobaczenia na ćwiczeniach.

drugi artykuł:

“Czy ja widzę rzeczy?” Jak radzić sobie z halucynacjami

Osoby z chorobą Parkinsona (PD) wiedzą, że ich objawy niemotoryczne mogą być trudniejsze do opanowania niż problemy motoryczne. Około 20 procent osób z PD w pewnym momencie doświadczy psychozy PD. Psychoza jest zwykle kojarzona z chorobami psychicznymi, takimi jak schizofrenia, ale jest również częstym powikłaniem w innych chorobach, w tym w chorobie Parkinsona.

Psychoza ma tendencję do rozwijania się w późniejszym okresie progresji choroby Parkinsona. Prawie trzy czwarte osób, które żyją z chorobą Parkinsona przez 20 lat lub dłużej, doświadczy psychoz. Chociaż istnieją różne formy psychozy, w chorobie Parkinsona występuje ona zazwyczaj pod postacią halucynacji lub urojeń.

Halucynacje

Halucynacje to zwidy, coś, co jest odczuwane, a czego nie ma. Są one związane ze zmysłami, czymś co widzimy, słyszymy, smakujemy, dotykamy lub wąchamy. Występują najczęściej w ciągu dnia podczas czuwania. Halucynacje PD są zwykle wzrokowe, widzą kogoś lub coś, czego nie ma. Wydają się one realne dla osoby ich doświadczającej, ale nie są widoczne dla innych ludzi. Istnieje również coś, co jest znane jako halucynacje z wglądem. Wgląd oznacza, że osoba z chorobą Parkinsona rozumie, że to, czego doświadcza, nie jest prawdziwe.

We wczesnych stadiach psychozy PD, niektóre osoby mogą omawiać swoje halucynacje z lekarzem, rodziną lub opiekunami. Może to pomóc w szybkim postawieniu diagnozy i ukierunkowaniu leczenia, jeśli jest to właściwe. W minimalnym stopniu może to pomóc wszystkim w radzeniu sobie z tym nowym zaburzeniem.

W miarę postępu psychozy PD może dojść do utraty wglądu. Gdy tak się dzieje, opiekunowie mogą zauważyć zwiększoną dezorientację i pobudzenie, a niektóre osoby będą próbowały wchodzić w interakcje ze swoimi halucynacyjnymi obrazami. Utrata wglądu może stanowić zagrożenie dla osoby z PD i osób z jej otoczenia; wymaga to dodatkowej cierpliwości i uwagi ze strony opiekunów.

Urojenia

Urojenia to uporczywe, fałszywe, utrwalone przekonania, które wydają się prawdziwe osobie ich doświadczającej. Nie są one zamierzone i nie można ich kontrolować. Urojenia generalnie mieszczą się w 3 głównych kategoriach – zazdrości, prześladowcze i somatyczne.

Najczęstsza z nich, paranoja, będąca składową zazdrości, wyraża się jako podejrzenie o niewierność małżeńską lub obawa przed zatruciem żywności lub leków. Urojenia są doświadczane tylko przez około 10 procent osób z PD. Ważne jest, aby wiedzieć, czym one są i zgłaszać lekarzowi wszelkie potencjalne przykłady.

Co powoduje psychozę?

Choroba Parkinsona, neurodegeneracyjne zaburzenie mózgu, wpływa na komórki, które produkują substancje chemiczne w mózgu, które kontrolują ruch i równowagę. Leki na PD zwiększają poziom dopaminy, aby złagodzić objawy motoryczne. Jednak zbyt duża ilość dopaminy może powodować halucynacje i urojenia. Inne cechy postępu choroby, takie jak zmiany poznawcze i wizualno-percepcyjne, mogą również wywoływać te zmiany psychologiczne.

Czynniki ryzyka

Członkowie rodziny i opiekunowie powinni być świadomi czynników ryzyka i podobnie jak w przypadku innych zmian w PD zgłaszać je lekarzowi. Można zająć się odwracalnymi przyczynami, takimi jak zakażenia dróg moczowych, zaburzenia snu i zmiany leków, a u większości osób objawy ustąpią. Nawet leki i suplementy dostępne bez recepty mogą stanowić ryzyko dla osób z PD.

Dostosowanie leków przeciwparkinsonowskich stanowi delikatną równowagę w celu kontrolowania zarówno kwestii motorycznych, jak i zarządzania objawami psychologicznymi. Zespół medyczny/ neurolog może zamienić konkretne leki lub zmodyfikować dawki, aby znaleźć najlepsze dopasowanie dla każdej osoby. Osoby starsze i te z problemami ze wzrokiem są również bardziej narażone na rozwój tego rodzaju psychoz.

Opcje leczenia

Zidentyfikowanie podstawowej przyczyny halucynacji i urojeń pomoże określić, jaki rodzaj leczenia, jeśli w ogóle, jest potrzebny. Świadomość znaków ostrzegawczych może pomóc w planowaniu leczenia. Czasami objawy halucynacji można opanować bez leczenia medycznego, ponieważ nie stanowią one żadnego zagrożenia. Urojenia są trudniejsze do leczenia i wiążą się z pogorszeniem stanu zdrowia.

Istnieją trzy ogólne kroki, które podejmie lekarz w ocenie Twojego stanu:

Ocena – zebranie pełnego wywiadu medycznego, ocena stadium PD i określenie wpływu objawów psychologicznych

Dostosowanie – przegląd leków stosowanych w PD i wprowadzenie korekt, aby spróbować znaleźć odpowiednią równowagę

Leki przeciwpsychotyczne – przez wiele lat stosowanie leków przeciwpsychotycznych było obarczone własnymi komplikacjami medycznymi ze względu na interakcje z tradycyjnymi lekami PD. W 2016 roku Pimavanserin był pierwszym lekiem zatwierdzonym specjalnie dla psychozy PD, który nie zakłóca sprawności ruchowej.

Opieka nad osobą doświadczającą halucynacji lub urojeń może być frustrująca i przerażająca. Uzyskanie wsparcia dla opiekuna jest równie ważne jak zajęcie się i zarządzanie stanem dla kogoś, kogo kochasz.

………………………………………………………………………………………………………………………

Jak wrażenia po lekturze? Ufam, że chociaż 10% z ww materiału przyda się Wam w codziennym życiu, zwłaszcza w aspekcie gimnastyki.

Pozdrawiam wszystkich i do następnego spotkania

jak ja lubię tę gruszkę

wasz redaktor AK

artykuły pochodzą z ParkinsonsDisease.net

Categories:

Tags:

Comments are closed

Stowarzyszenie Chorych na Chorobę Parkinsona i Ich Rodzin z Siedzibą w Gdyni

UWAGA – ZMIANA ADRESU

Adres:
ul. Żołnierzy I Armii Wojska Polskiego 28
81-383 Gdynia

E-mail:
parkinson-gdynia@o2.pl

Tel:
+48 517 306 595

Darczyńców prosimy o wpłaty na cele statutowe na nr konta

38 1090 1102 0000 0001 0022 2050
Bank Santander Oddział w Gdyni

O witrynie

Może to być dobre miejsce, aby przedstawić siebie i swoją witrynę lub wymienić zaangażowane osoby.

Skip to content