9 lipca br. umieściłem na tej , naszej stronie internetowej informację o planowanym wręczeniu nagrody humanitarnej założycielowi Fundacji swojego imienia Michaelowi J. Foxowi. To już właśnie stało się faktem i mogę przekazać Wam w tym wpisie garść szczegółów z tej uroczystości.
Wczoraj, we wtorek nasz kolega Andrzej L. (wiemy który to z pięciu Andrzejów, bo poznajemy ich po pierwszej literze nazwiska – całe szczęście są różne) zamieścił na Facebooku link do artykułu z Gazety.pl traktujący o tym wydarzeniu. Kapitalne zdjęcia i opis. Oto ten link:
Oprócz ww artykułu, proszę pozwolić mi na dodanie do niego jeszcze artykułu napisanego przez pracowników Fundacji Foxa i opublikowanego na portalu Fundacji. Oto ten artykuł:
Kultowy aktor. Rzecznik. Optymista. To tylko kilka tytułów, które przychodzą na myśl, gdy mówimy o naszym nieustraszonym założycielu, Michaelu J. Foxie. W sobotę 19 listopada Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej dodała kolejny tytuł do listy — zdobywcę Nagrody Humanitarnej im. Jeana Hersholta. Rada Gubernatorów Akademii wręczyła Michaelowi ten zaszczyt i statuetkę Oscara podczas 13- tej ceremonii rozdania Nagród Gubernatorów Akademii w Los Angeles w Kalifornii za jego niestrudzone orędownictwo i bezgraniczny optymizm, aby zmienić przyszłość milionów ludzi i rodzin w społeczności z chorobą Parkinsona .
Przedstawiając Michaela na scenie, aby odebrał nagrodę, aktor i przyjaciel Woody Harrelson podzielił się mocnym wprowadzeniem:
„Michael J. Fox nigdy nie prosił o rolę pacjenta z chorobą Parkinsona, orędownika choroby. Ale nie popełnij błędu, to jego największy występ. Michael J. Fox daje ostateczny przykład tego, jak walczyć i jak żyć. Wrażliwy? TAK. Ofiara? Nigdy. Inspiracja? Zawsze.”
Przyjmując nagrodę z owacją na stojąco, Michael szczerze wspominał trzy dekady życia z chorobą Parkinsona i swoją determinację nawet w obliczu wyzwań życiowych:
„Choroba Parkinsona to dar, który wciąż przyjmuję. Ale to naprawdę był dar”.
Podzielił się swoją wdzięcznością za przyjaciół, rodzinę i światową społeczność zajmującą się chorobą Parkinsona oraz za to, jak każda osoba odegrała rolę w niesamowitym postępie Fundacji w zakresie badań nad chorobą Parkinsona, z ponad 1,5 miliarda dolarów sfinansowanych od momentu powstania w 2000 roku:
„Jestem bardzo wdzięczny wszystkim tym ludziom i tysiącom innych, którzy sprawią, że ten świat bez choroby Parkinsona stanie się rzeczywistością. Nie jestem pewien, czy dobrze to przekazuję, ale jest to bardzo upokarzające stać tutaj i przyjmować twoją życzliwość i podziw, kiedy naprawdę wysiłek jest napędzany przez innych, którzy tak bardzo zasługują na tę uwagę. Jestem wdzięczny im i Wam, ponieważ mój optymizm jest podsycany przez moją wdzięczność. A z wdzięcznością optymizm jest trwały”.
Od 1956 roku 42 osoby lub organizacje otrzymały Nagrodę Humanitarną im. Jeana Hersholta, przyznawaną „osobie zajmującej się sztuką i nauką filmową, której wysiłki humanitarne przyniosły przemysłowi uznanie”.
My również przyłączamy się do życzeń dla Michaela i oczywiście gratulujemy Oscara. Ten “honorowy” z 19 listopada przebija tego filmowego w każdym calu. Tak jak powiedział na scenie jego przyjaciel, Michael nadal gra, nawet jeśli formalnie nie można tego tak nazwać, bo przecież to nie film. Ale to życie jest tym filmem właśnie, w którym nie tylko on, lecz każdy z nas gra swoją rolę, ojca, matki, żony, itd. Lepiej lub gorzej.
Zapraszam do lektury.
opracował – AK
Comments are closed